وَ قَالَ علیه السلام؛ إِظْهَارُ الشَّیْءِ قَبْلَ أَنْ یُسْتَحْکَمَ مَفْسَدَةٌ لَهُ (تحف العقول ص457)
اظهار چیزى پیش از آن که استوار شود مایه تباهى آن است.
وَ قَالَ علیه السلام: الْمُؤْمِنُ یَحْتَاجُ إِلَى تَوْفِیقٍ مِنَ اللَّهِ وَ وَاعِظٍ مِنْ نَفْسِهِ وَ قَبُولٍ مِمَّنْ یَنْصَحُهُ (تحف العقول ص457)
مؤمن نیازمند توفیق از جانب خداوند و اندرزگویى (خیر خواهى و عبرتآموزى) به خویش و پذیرش اندرز از کسى است که پندش دهد. (ترجمه پرویز اتابکی ص 472)
